Room 17

Room 17

25 februari 2013

Update

                                                                     


                                    Update


Toch maar een logje vandaag, ook al staat mijn hoofd er niet naar.
Graag zou ik weer een normale post willen plaatsen, maar ik ben niet in the mood om te bloggen over wonen, stylen en brocante. Ik heb weinig energie en de inspiratie is ver te zoeken. Mijn dagen zijn gevuld met het invullen van formulieren, het opsturen van overlijdensaktes en het bellen met instanties. Ik heb hoofdpijn, wallen, huilbuien en een kort lontje. Alles is even lastig en vervelend. De helpdeskmedewerker die me na 6 keuzemenu's niet verder kan helpen, de uitvaartverzorger die cruciale fouten maakt, de huisarts die nog steeds niet op bezoek is geweest, ze krijgen van mij allemaal de wind van voren.
Normaliter plan ik rond deze tijd van het jaar de brocantetrips naar Frankrijk, maar nu google ik op internet naar grafstenen en rouwverwerking. Mijn IE favorietenlijst met bijna 90 links, ziet er op dit moment tamelijk bizar uit: Brocantemarkten in Frankrijk/vide greniers/chambres d'hôtes/pinterest/interieur startpagina, checklistnaoverlijden.nl grafmonumenten.nl
De blogs waar ik altijd zo graag naar kijk en het naderende voorjaar kunnen me niet boeien, want op mijn netvlies staan de zwaailichten van de ambulance, de witte jassen van de intensive care, de kist en het graf. Het besef dat mijn lief nooit meer terugkomt begint langzamerhand tot me door te dringen en maakt me intens verdrietig en wanhopig . Het rouwen is begonnen en voelt net zo ijzig als de kille kou van februari.

14 februari 2013

Leeg en verdrietig

                                                                                                   Foto Pinterest

 
That which one holds deep in one's heart
cannot be lost through death

Goethe


Wat valt het me zwaar om deze post te schrijven.
Afgelopen zaterdag heb ik mijn lieve man begraven.
Het was een emotionele en moeilijke dag. Er waren veel lieve mensen, troostende woorden, gedichten, verhalen. Er waren foto's en beelden van ons geliefde Frankrijk en er was muziek van Enya. Ik had een speech voorbereid die ik met bonzend hart en klamme handen heb voorgedragen.
Na afloop van de dienst volgde er een tocht over de koude besneeuwde begraafplaats. Nog een laatste gedicht bij het graf, stille tranen die over mijn gezicht stroomden en een overvliegende zwerm trekvogels in V vorm hoog in de grijze winterlucht. Hoe symbolisch....
Ik voel me leeg, verdrietig en afgemat. Er moeten duizend en een dingen geregeld worden en alles is even moeilijk en confronterend. De auto van mijn lief die nog op de oprit staat, zijn jas die aan de kapstok hangt, zijn stem op de voice mail, zijn horloge op het nachtkastje. Alsof hij even is weggelopen en elk moment kan terugkomen....
  
Graag wil ik iedereen bedanken voor alle lieve en warme reacties. Bloggers, volgers, klanten, collega's, de vele kaarten en mails die jullie stuurden waren hartverwarmend en overweldigend. Ik ben diep geraakt en ontroerd door zoveel steun en medeleven.

5 februari 2013